Boekverslag Graaf van Monte Cristo
Zakelijke gegevens
Auteur: Alexandre Dumas
Titel: De Graaf van Monte Cristo, Uitgeverij Veen, 2010-1, 1177 blz. (eerste druk in 1844).
Genre: Historische roman
Eerste Reactie
Keuze: Ik ben erg fan van de oude avonturenroman, zoals De Drie Musketiers en Ben Hur. Ik ben daarom op zoek gegaan op internet naar een goed en oud boek voor een boekverslag. Na niet te lang zoeken kwam ik uit bij dit boek: de Graaf van Monte Cristo. Ik had de titel gevonden in het boek De Drie Musketiers, dat ik al eerder gelezen had en tevens van dezelfde schrijver is.
Dit genre sprak me erg aan, ik houd zoals gezegd erg van spannende historische romans.
Inhoud: Het was de bedoeling om 2 weken over dit boek te doen, aangezien dit boek uit 1077 pagina’s bestaat wist ik dat ik ongeveer 70 pagina’s per dag moest lezen. Dat is me niet gelukt. Ik had het al in een week uit. Het is zo’n spannend verhaal waardoor je na het lezen van 50 pagina’s het boek eigenlijk niet meer kunt wegleggen. Het einde waar zo ongeveer 600 pagina’s naar toe wordt gewerkt is zeer mooi. Het verhaal was zeer boeiend en het meest aangrijpende en mooie wat ik tot nu toe heb mogen lezen. Dit is een echte klassieker waar je geen genoeg van kunt krijgen. Ik raad het iedereen dan ook ten zeerste aan. Het beste boek wat ik ooit heb gelezen naar mijn mening en daarom hoop ik dat jullie ook de moeite nemen om het boek te lezen. Het kost wat tijd maar je hebt een indruk om nooit te vergeten.
Conclusie: Het was een zeer interessante ervaring en ik ben blij dat ik voor dit ‘dikke’ boek heb gekozen. Edmond Dantes is mijn held en mijn eerste reactie kan niet anders zijn dan positief. Ik heb het boek zelf gekocht via Bol.com met korting die ik vond op Actiecode.nl.
Verdieping: samenvatting van “de Graaf van Monte Cristo”
Deel 1:
Edmond Dantes is de tweede schipper op een schip van rederij Morrel wanneer tijdens de reis het noodlot toeslaat: de eerste kapitein, Leclerc sterft. Dantes komt aan in Marseille met het schip de Pharaoh. Hij heeft als nieuwe kapitein het schip veilig en wel terug naar Marseille gebracht. De heer Morrel is blij om dit te zien, waarna Edmond richting zijn verloofde en vader gaat. Wanneer Dantes bij zijn vader komt is hij zeer blij om hem te zien, maar ook zeer ontstemd over het feit dat zijn vader de helft van het geld dat Edmond hem had gegeven weer heeft terugbetaald aan buurman Caderousse. Deze komt binnen en groet Dantes. Dantes heeft wel wat anders aan zijn hoofd en haast zich naar zijn verloofde: Mercedes. Onderweg komt hij de heer Danglars tegen, die ook aspiraties heeft om kapitein te worden van het schip de Pharaoh. Zowel Danglars als Caderousse gunnen Dantes niet het kapiteinschap en zien Dantes liever falen.
Ondertussen vertelt Fernand Mercedes dat hij van haar houdt, maar Mercedes zegt dat ze van Dantes houdt en Fernand meer ziet als een broer. Dan komt Dantes eraan en blij vliegen ze in elkaars armen.
Fernand is hierdoor zeer ongelukkig en loopt weg. Onderweg komt hij Danglars en Caderousse tegen die samen onder een boom zitten met een fles wijn. Dantes en Mercedes komen even later aangelopen en Danglars en Caderousse vragen naar het aanstaande huwelijk. Uitermate blij vertelt Dantes dat het huwelijk de dag erna zal plaatsvinden, omdat hij snel naar Parijs moet; hij moet daar een brief brengen voor de gestorven kapiteit Leclerc. Nadat de verloofden hun weg vervolgen ontstaat er bij Danglars een slecht plan. Hij schrijft, bij wijze van grap, een brief waarin hij stelt dat Dantes een brief naar Parijs brengt bestemd voor de volgelingen van Napoleon en ondertekent met de naam Villefort. Dit lijkt een leuk dronkemans plan, waardoor Dantes zijn mooie toekomst in rook zal opgaan. Caderousse vind het toch wel echt een te onaardig plan en gooit daarom de brief weg. Danglars heeft door dat Fernand zo verliefd is op Mercedes dat deze eventuuel wel het plan zal willen uitvoeren. Daarom loopt Danglars samen met Caderousse weg. Zoals verwacht raapt een jaloerse en dronke Fernand de lasterbrief op en loopt er mee weg. Drie maal raden wat hij met de brief heeft gedaan. De volgende dag, tijdens de trouwerij van Dantes en Mercedes, komen er een tiental soldaten die Dantes verzoeken om mee te gaan.
De rechter, genaamd Villefort, ondervraagt Dantes. Dantes vertelt in al zijn eerlijkheid dat hij een brief van zijn oude kapitein Leclerc heeft ontvangen, die hij bij wijze van laatste wens naar ene Bertrand moest brengen op het eiland Elba. Dat heeft Edmond gedaan, want een laatste wens van de kapitein is heilig. Edmond had geen idee wat er in die brief stond. Villefort gelooft Dantes, merkt dat de jongen geen kwaad in de zin heeft en zegt dat hij hem vrij zal laten maar dat hij nog wel even de brief wil zien. Dantes voldoet hier uiteraard aan en vertelt bij het geven van de brief dat hij van die Bertrand een brief ontving die hij naar ene Noirtier in Parijs moest brengen. Villefort schrikt zichtbaar. Het toeval wil dat zijn vader de naam Noirtier draagt en Villefort zelf dus ook. Niemand mag dat te weten komen want dan is zijn toekomst verloren. Tegen zijn eerdere bewoordingen in laat hij Dantes toch nog niet vrij, maar wordt Dantes gevraagd om een soldaat te volgen.
Dantes wordt in een kamertje gezet met tralies voor de ramen. \'s Avonds komen soldaten hem halen en zetten hem in een boot. Dantes denkt dat hij vrij wordt gelaten, maar merkt dat dit niet het geval is,. De soldaten brengen hem naar Chateau d\'If, een gevangenis voor belangrijke gevangenen, vijanden van de koning. Dantes begrijpt er niets van. In de gevangenis loopt hij rond in zijn cel en weigert te eten. De volgende dag komt de bewaker en vraagt hem wat hij wil. Dantes wil de gouverneur spreken, maar dat mag hij niet. Hij vraagt het zo vaak en tilt een stoel op en wil de bewaker hiermee slaan. De bewaker laat hem naar de donkere kerker brengen. De plaats voor de gevaarlijken en de gekken.
Heel typerend is de karakterverandering die Edmond Dantès doormaakt; aan het begin van het verhaal is hij een vriendelijke, vrolijke en levenslustige jongeman, tijdens zijn gevangenschap verandert hij in een zwartgallige, cynische en in feite uiterst boosaardige, op wraak beluste persoon. Na jaren van eenzame opsluiting heeft hij eerst alle hoop verloren. Hij tracht zelfmoord te plegen door te stoppen met eten. Dit proces wordt gestopt op het moment dat hij iemand hoort graven. Dantès begint op zijn beurt te graven en komt zo in contact met een andere gevangene, abbé Faria. Abbé Faria heeft in de verkeerde richting gegraven en is in plaats van de kust, in de cel van Dantès beland. Al spoedig worden de twee vrienden.
Faria is reeds op leeftijd en blijkt een briljant persoon te zijn. Edmond vertelt over de omstandigheden rondom zijn gevangenneming en Faria begrijpt wat er aan de hand was, de werkelijke reden waarom De Villefort hem zonder opgave van reden heeft opgesloten. Dantès verneemt van Faria dat de brief geadresseerd was aan de vader van De Villefort; Noirtier heet voluit Noirtier De Villefort en hij was een overtuigd Bonapartist. Met andere woorden; het bekend worden van de brief zou De Villefort zijn baan kunnen kosten. Dit kwam doordat er in Frankrijk recent een machtswisseling heeft plaatsgevonden. Lodewijk XVIII is thans aan de macht en De Villefort wenst zich af te keren van het verleden en zijn Bonapartistische vader. De Villefort verbrandt de brief vervolgens om er zeker van te zijn dat niets hem in zijn carrière zou kunnen schaden. Hoewel De Villefort geen onschuldige mensen wenst op te sluiten, koos hij toch voor zijn carrière en liet hij Dantès levenslang opsluiten in Château D’If. Dantès zweert vervolgens wraak te nemen.
Edmond wordt door Faria onderwezen op alle denkbare gebieden, waaronder vreemde talen, geschiedenis, economie, filosofie en wiskunde. Ook leert Dantès de vigerende etiquette, zelfvertrouwen te krijgen en leert zich te ontwikkelen.
Besloten wordt de tunnel af te maken, maar Faria heeft niet lang meer te leven. Hij krijgt een ernstige toeval en weet dat zijn einde met rasse schreden nadert. Faria vertrouwt Dantès vervolgens een groot geheim toe. Er moet zich op het eiland Montecristo een onmetelijk grote schat bevinden. Faria is dit te weten gekomen doordat hij, kort voordat hij gevangengenomen werd, in de nalatenschap van Graaf Spada, waarvan Faria de persoonlijke secretaris was, een 300 jaar oud document vond waarin de bergplaats van de schat werd beschreven. De familie Spada is nu uitgestorven, er zijn geen erfgenamen, en de schat behoort aan de vinder.
Als Faria overlijdt, ziet Dantès een kans om te vluchten. Hij sleept het lichaam van Faria naar zijn eigen cel en gaat zelf naakt in de lijkzak liggen. Dantès wordt in zee gegooid met een kanonskogel aan zijn voeten. Hij weet de kogel van zich af te werpen. Hij kan uitstekend zwemmen. Hij ziet een schip zijn richting uit varen. Het is de Jeune-Amélie. Hij weet de aandacht van het schip te trekken en wordt aan boord geholpen. Dantès doet zich voor als enige overlevende van een schip dat die nacht in een storm is vergaan. Eenmaal aan boord heeft Dantès snel in de gaten dat hij op een schip van smokkelaars is. Dantès is een uitstekende zeeman en wint snel het vertrouwen van de bemanning en de kapitein. Hij wil nu naar het eiland Montecristo om de schat te zoeken, maar zonder dat de anderen er iets van merken. Na een paar maanden ziet hij zijn kans schoon: de Jeune-Amélie maakt een afspraak met een ander smokkelschip om op het verlaten eilandje contrabande uit te wisselen. Tijdens het verblijf op het eiland valt Dantès van een rots en breekt hij een been. Hij kan in deze toestand niet vervoerd worden. Zijn vrienden laten proviand en gereedschap bij hem achter en beloven hem over een week, als zijn been genezen is, weer op te halen. Als de schepen vertrokken zijn is Dantès als bij toverslag genezen. Hij heeft nu alle tijd om ongestoord de schat te zoeken. Hij vindt de schat en steekt een handvol edelstenen bij zich. Na een week komt de Jeune-Amélie hem weer ophalen. Ze varen naar Livorno. Dantès neemt afscheid van de smokkelaars, gaat naar Genua en koopt er een jacht waarmee hij solo naar Montecristo kan varen om ongezien de rest van de schat op te halen. Hij blijft echter contact houden met een van de smokkelaars, de Corsicaan Jacopo.
Deel 2:
Het jarenlange lijden heeft Edmond veranderd. De lessen van Faria hebben van hem een intellectueel gemaakt terwijl hij uiterlijk niet meer door zijn voormalige vrienden wordt herkend. De belangrijkste verandering betreft zijn psyche; het verraad door de mensen die hij vertrouwde heeft zijn edele karakter doen veranderen in een cynische.
Dantès gaat naar Marseille. Niemand herkent hem na 14 jaar nog. Zijn vader is overleden, Mercedes is verdwenen en Morrel staat financieel aan de afgrond. Dantès hoort dat Caderousse nu een herberg heeft in de buurt van Beaucaire. Hij vermomt zich als priester genaamd abbé Busoni en gaat naar Caderousse. Busoni vertelt dat hij in de gevangenis bij het sterfbed van Edmond Dantès stond. Dantès had een diamant gekregen van een andere gevangene en zijn laatste wens was dat die diamant verdeeld zou worden onder zijn vrienden: zijn vader (die echter overleden is), Mercedes, Danglars, Fernando en Caderousse. Caderousse kan hem vertellen waar deze personen te vinden zijn: Danglars is inmiddels een rijke baron en Fernando Mondego is thans graaf De Morcerf en is getrouwd met Mercedes, die thans gravin De Morcerf heet. Bovendien vertelt Caderousse dat Fernando en Danglars schuldig zijn aan Edmonds arrestatie, zodat ze geen recht hebben op de erfenis. Busoni ziet dat ook in en geeft de hele diamant aan Caderousse, de enige die niet rijk is geworden. Caderousse vertelt ook over Morrel. Deze heeft nog gezorgd voor het levensonderhoud en de begrafenis van vader Dantès door hem een gevulde beurs te geven. De lege beurs is nu bij Caderousse en Busoni vraagt of hij de beurs mag hebben.
Enkele dagen later is Dantès weer in Marseille, nu als Lord Wilmore, agent van de Romeinse bankier Thomson & French. Hij gaat naar de crediteuren van Morrel en neemt de schulden voor de nominale prijs over. De crediteuren doen dat graag, want ze weten dat Morrel op de rand van faillissement staat. Een van de crediteuren is inspecteur van de gevangenis en Wilmore krijgt inzage in het dossier van Dantès en Faria. Daarna gaat Wilmore met de schuldbekentenissen naar Morrel. Juist op dat moment krijgt Morrel bericht dat le Pharaon vergaan is. Wilmore geeft Morrel drie maanden uitstel. Als Wilmore vertrekt ontmoet hij Morrels dochter Julie en hij fluistert haar toe: als je een brief krijgt van Simbad de zeeman, doe dan precies wat er in die brief staat.
Drie maanden later overweegt Morrel een eind aan zijn leven te maken. De agent van Thomson & French wordt om elf uur verwacht. Intussen krijgt Julie een brief van Simbad de zeeman: ze moet naar het oude huis van de vader van Dantès gaan, waar ze een beurs zal vinden die ze naar haar vader moet brengen. Het is dezelfde beurs die Morrel had gebruikt om de vader van Dantès te ondersteunen en er zit genoeg geld in om Morrels schulden te betalen. Bovendien blijkt juist op dat moment le Pharaon de haven binnen te varen. Morrel is gered!
Op de achtergrond kijkt een man toe. Hij roept zijn helper Jacopo en samen vertrekken ze met een jacht.
Deel 3:
Of Caderousse is veranderd zal moeten blijken. Hij kan de diamant ofwel ten goede gebruiken ofwel ten kwade. Echter, Caderousse is niets verbeterd. Van Monte-Cristo krijgt hij nogmaals een kans doch hij neemt deze kans wederom niet aan. Uiteindelijk wordt Caderousse door zijn partner in crime vermoord.
Negen jaar nadat Dantès naar Marseille is teruggekeerd, gaat hij van start met het uitoefenen van zijn wraak. Dantès verandert in een graaf, genaamd graaf De Monte-Cristo, een mysterieuze en zeer rijke edelman. Hij duikt eerst op in Rome waar hij bevriend raakt met baron Franz d\'Épinay en Albert burggraaf De Morcerf, de zoon van Mercedes en Fernando. Vlak daarna verhuist hij naar Parijs alwaar hij, door zijn tentoongestelde rijkdom, al snel de meest besproken persoon is. Door zijn scherpe retoriek is hij geliefd door vriend en vijand. Iedereen wil vrienden met Monte-Cristo zijn, zo ook zijn vijanden.
Monte-Cristo leert dan Danglars kennen. Danglars is een succesvolle bankier geworden. Als Danglars hoort hoe rijk Monte-Cristo is, raakt Danglars geobsedeerd. Monte-Cristo krijgt een krediet los van 6 miljoen francs en eist direct 900 000 francs uitbetaald te krijgen. Voorts bedingt Monte-Cristo dat hij te allen tijde het restant kan opeisen. Om wraak te nemen op Danglars manipuleert Monte-Cristo de beursberichten. Danglars verliest op deze wijze een aanzienlijk gedeelte van zijn vermogen. Ook het restant verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Monte-Cristo heeft ook een Albanese slavin genaamd Haydée. Zij is de dochter van Ali Pasja, de pasja van Janina. Ali Pasja’s vertrouweling heette Fernando Mondego. Echter, na een oorlog verraadt Mondego Ali Pasja. Ali Pasja wordt vermoord en Haydée en haar moeder Vasiliki worden als slaaf verkocht. Monte-Cristo heeft Haydée vrijgekocht en weet Danglars te overtuigen een onderzoek in te stellen naar het verleden van Haydée. Het onderzoek leidt tot een publicatie in de krant. Fernando wordt opgeroepen zich te verantwoorden in de Kamer. Haydée getuigt en Mondego wordt ontmaskerd.
Mercedes is inmiddels getrouwd met Fernando en zij gaan door het leven als graaf en gravin De Morcerf. Samen hebben ze een zoon gekregen, Albert burggraaf De Morcerf. Mercedes is de enige die Dantès herkent. Wanneer Albert verhaal komt halen over de, in zijn ogen, onrechtmatige publicatie en Monte-Cristo voor een duel uitdaagt, smeekt Mercedes Monte-Cristo het leven van haar enige zoon te sparen.
Mercedes ontdekt pas dan het ware verhaal van de gevangenneming van Dantès. Dantès is verbitterd over het feit dat Mercedes snel met Fernando is getrouwd en wil er verder niets meer van weten. Mercedes vertelt het verhaal vervolgens aan Albert. Albert biedt daarna zijn excuses aan en vertrekt samen met zijn moeder. Fernando had verwacht dat Monte-Cristo dood zou zijn, constateert dat dat niet het geval is en ziet vervolgens dat zowel Mercedes en Albert de woning verlaten. Mondego pleegt niet veel later zelfmoord. Albert besluit in Afrika in dienst te gaan en neemt de naam Herrera aan, de naam van zijn moeder. Mercedes gaat terug naar Marseille.
Als laatste op het lijstje van Monte-Cristo staat De Villefort. De familie De Villefort is verdeeld. Gérard heeft bij zijn eerste vrouw Renée de Saint-Méran een dochter Valentine, zijn oogappel. Bij zijn tweede vrouw Heloïse de Villefort heeft hij een zoon, genaamd Edouard de Villefort.
Valentine staat op het punt de omvangrijke erfenis van haar grootouders markies De Saint-Méran en markiezin De Saint-Méran te erven. Daarnaast wil haar andere grootvader, de vader van De Villefort, Noirtier de Villefort, zijn vermogen aan haar nalaten. Valentine is aldus verzekerd van een omvangrijke erfenis. Heloïse, jaloers op de rijkdom van Valentine, wil deze rijkdom voor haar zoon Edouard. Heloïse wil iedereen vergiftigen om zo de erfenis voor haar zoon te bemachtigen. De techniek van het vergiftigen is haar geleerd door Monte-Cristo. Hij heeft de bedoelingen van Heloïse al snel in de gaten en helpt haar een handje. Door het vergiftigen van de Saint-Mérans erft Valentine dat erfdeel. Echter, Noirtier de Villefort onterft Valentine op het moment dat hij hoort dat Gérard een huwelijk heeft gearrangeerd met Franz d\'Épinay. Het huwelijk gaat uiteindelijk niet door omdat Noirtier de vader van Franz heeft vermoord. Nu Valentine wel zal erven, is Heloïse bezig Noirtier te vergiftigen. Barrois, zijn trouwe kamerdienaar drinkt per ongeluk vergiftigde limonade waardoor hij sterft. Heloïse richt daarna haar pijlen op Valentine en wil haar vergiftigen zodat Edouard zal erven.
Naast dit familiedrama speelt nog een ander drama. De Villefort heeft in het verleden een affaire gehad met de huidige echtgenoot van Danglars, Hermine Danglars. Uit deze relatie is een zoon geboren waarvan De Villefort dacht dat deze was overleden. In de tuin van de woning te Auteuil begraaft Gérard de baby. In de tuin wordt een moordaanslag gepleegd op het leven van Gérard door de Corsicaan Giovanni Bertuccio. Bertuccio graaft het kind op in de veronderstelling dat er een schat is begraven. Hij vindt het kind en noemt het Benedetto. Benedetto groeit op als crimineel en doet op latere leeftijd zijn intrede in de Parijse aristocratie als Andrea burggraaf Cavalcanti. Hij wordt geïntroduceerd door Monte-Cristo die er vervolgens voor zorgt dat de dochter van Danglars niet met de zoon van Fernando trouwt. Andrea wordt later ontmaskerd door Caderousse die hem vervolgens chanteert. Later vermoordt Benedetto Caderousse om het geheim te bewaren. Op de bruiloft van de dochter van Danglars en Andrea/Benedetto komt het verhaal naar buiten en Benedetto vlucht en wordt later gearresteerd.
Inmiddels heeft Monte-Cristo van Maximilien Morrel gehoord dat hij verliefd is op Valentine. Monte-Cristo is in eerste instantie fel gekant tegen een huwelijk omdat hij De Villefort een gedoemde familie vindt. Uiteindelijk redt hij Valentine door haar in een kunstmatige dood te brengen. Heloïse lijkt geslaagd in haar plan. De Villefort krijgt van zijn vader te horen wie de moorden heeft gepleegd. Overmand door woede en verdriet confronteert hij Heloïse met de bevindingen en stelt haar voor de keus om ofwel zelfmoord te plegen ofwel het schavot te kiezen. De Villefort gaat vervolgens naar de rechtbank. Eenmaal voor de rechter vertelt Andrea wie hij is en dat hij de zoon is van De Villefort. De Villefort is en publique verslagen en druipt af naar huis. De Villefort, spijt van zijn daden, begrijpt dat hij net zo fout is als zijn vrouw. Hij spoedt zich naar huis doch treft zijn vrouw stervend aan. Opzoek naar zijn zoon Edouard vindt hij deze ook dood. Monte-Cristo confronteert hem met de dood van Valentine en Edouard. De Villefort wordt vervolgens krankzinnig.
Dantès probeert Edouard nog tevergeefs te redden omdat hij inziet dat zijn wraak te gortig is geweest.
De zaken hebben inmiddels buitenproportionele gevolgen gehad, meer dan Dantès had voorzien. Hij besluit ermee op te houden nu hij zijn wraak heeft genomen. Hij begint ook te twijfelen of hij het wel juist heeft gedaan nu er een kind is overleden. Dit leidt ertoe dat Dantès even niet meer weet wat hij moet doen. Tijdens deze periode komt hij weer in evenwicht en vergeeft zichzelf en zijn vijanden.
Monte-Cristo besluit Danglars te sparen. Danglars, inmiddels op het randje van het faillissement, heeft alleen zijn goede naam over alsmede 5 miljoen francs. Monte-Cristo int deze laatste 5 miljoen. Danglars moet de kredietopvraag inlossen. Hij vlucht naar Rome om daar een cheque van 5,1 miljoen te incasseren bij de Firma Thomson & French. Danglars weet niet dat deze bank van Dantès is. Na het incasseren van de kredietbrief denkt hij zijn schaapjes op het droge te hebben. Echter, hij wordt ontvoerd door Luigi Vampa, degene die Albert burggraaf de Morcerf ook heeft ontvoerd. In de grotten waar hij wordt opgehouden, zit Danglars in een cel. Daar ervaart Danglars wat het is om honger te hebben. Hij wil eten maar daar moet hij voor betalen. Uiteindelijk kiest Danglars voor zijn leven en besluit 5,05 miljoen te betalen in ruil voor eten. Danglars mag 50 000 francs houden en Monte-Cristo vertelt wie hij is. Het leven van Danglars wordt gespaard.
Maximilien Morrel is nog steeds in diepe rouw. Hij wil zelfmoord plegen maar daar steekt Monte-Cristo een stokje voor. Monte-Cristo vertelt vervolgens wie hij is en dat hij destijds de rederij heeft gered van de ondergang. Maximilien hoort later dat de dood van Valentine in scène is gezet om Heloïse te misleiden. Valentine leeft en Maximilien kan met haar trouwen. Voor Dantès is hiermee zijn wraak voltooid. Hij laat Maximilien en Valentine het eiland en zijn woningen na. Monte-Cristo vertrekt met Haydée om met haar een nieuwe toekomst op te bouwen.
Verhaaltechniek
De schrijfstijl is niet vermoeiend, maar je merkt wel dat het verhaal meer dan 100 jaar geleden is geschreven. Er worden daarom af en toe moeilijke zinnen gebruikt, maar dat doet juist het verhaal kracht aan. De plaats waar deze tragedie zich afspeelt verschilt per deel. Het eerste deel speelt zich af in Marseille en Chateau d’if. Het tweede deel speelt zich af in Rome, in Marseille en in Frankrijk. Het derde deel speelt zich eigenlijk alleen af in Parijs, waar alle hoofdrolspelers inmiddels zijn gaan wonen.
De tijd
Het verhaal wordt in de tegenwoordige tijd verteld. De hoofdstukken vormen op zich een chronologisch geheel, maar er worden wel sprongen in de tijd gemaakt.
Het verhaal speelt zihc af ten tijde van het einde van het leven van Napoleon. Napoleon was net op het eiland Elba in ballingschap gezet.
De vertelde tijd is ongeveer 30 jaar.
Personages
Fernando Mondego
Mercedes
Albert
Hermine Danglars
Gerard de Villefort
Valentine
Noirtier
Renee de St-Meran
Pierre Morrel
Gaspard Caderousse
La Carconte
Edmond Dantes
De Graaf van Monte Cristo
